زندگی را دوست دارم                     امانه بی تو

      تورا دوست دارم                           اما نه بی عشق

    عشق را دوست دارم                 اما نه بی مهر

مهر را دوست دارم             ام نه بی شب

شب را دوست دارم                    امانه بی صبح

صبح را دوست دارم        اما نه بی تو

دستای من چشمامو پوشونده...اشکای من دستامو می بوسه
باور کنم از پیش من رفتی؟
یا
رفتنت تنها یه کابوسه؟


 

خشکم زده روی دوتا زانوم
بیدارم
اما
خوابم انگاری
برگرد و تعبیرش کن این خوابو
این بار اگه تنهام نمیذاری
 

از من نگير اين نعمتِ ديوانگي را
بر من ببخش اين شر و شورِ بچگي را
خرده نگير اين سر كشي ها را بر اين شمع
بر من هم اين خودسوزي و پروانگي را
ديدي چه جوري پاي عشقش داد آخر
شيطانِ مجنونِ تو عمري بندگي را
هي آس رو کردی و هي با دل بريدم
تا بردم اين بازي مرگ و زندگي را
با سخت جاني ها و سرتق بازي آخر
از پا در آوردم حسابي خستگي را
خط خورده ام از ليست بخشوده ها باز
زيرِسبيلي رد كن اين خط خوردگي را
تازه ، گواهي دكتر آوردم برايت
واضح نوشته شدت شوريدگي را
جوش و خروشِ دائمم از خامي ام بود
تا كي دهم تاوانِ اين ناپختگي را
عبرت نشد اين چوب خوردن ها برايم
با خود يدك هي مي كشم اين سادگي را
آدم بشو من نيستم ، لطفي بكن پس
برچين خودت اسباب اين شرمندگي را
ننويس پاي اين جنونم رقص بر دار
پاي من اين شعر از سر آشفتگي را